登高
登高最新章节：芳草青青西子湖，南天鸿雁未高呼。吴人弦管喧佳节，一道花江带舳舻。
秦淼见他一副后怕的样子，忆起朦胧间听见的那如野兽般绝望哀伤的嘶吼，在她哆嗦无所依时，那温暖的怀抱和低沉的安慰，忽地心底一处闸门打开，眼泪喷涌而出，一滴滴掉落。
湿云吹墨溅湖波，急雨翻盆落涧阿。江郭众山当面失，寺门孤树柰风何。浮生白发馀高兴，暇日清尊且浩歌。蓑笠醉归还自笑，晴天曾得几回过。
草木重围路不知，故藏馀暑得秋迟。风惊野竹起黄雀，日下晚山闻画眉。久客未成归去计，累官更觉老来痴。庭松相间榆槐绿，暂展绳床坐片时。
嘉靖的小心思小面子已经完全被吃透，忍无可忍起身道，若朕禅位与嫡子，你可保京城子民无恙？不仅如此，我大军今日便出城，五日内便归东海。
番人吹筚
。
登高解读：fāng cǎo qīng qīng xī zǐ hú ，nán tiān hóng yàn wèi gāo hū 。wú rén xián guǎn xuān jiā jiē ，yī dào huā jiāng dài zhú lú 。
qín miǎo jiàn tā yī fù hòu pà de yàng zǐ ，yì qǐ méng lóng jiān tīng jiàn de nà rú yě shòu bān jué wàng āi shāng de sī hǒu ，zài tā duō suō wú suǒ yī shí ，nà wēn nuǎn de huái bào hé dī chén de ān wèi ，hū dì xīn dǐ yī chù zhá mén dǎ kāi ，yǎn lèi pēn yǒng ér chū ，yī dī dī diào luò 。
shī yún chuī mò jiàn hú bō ，jí yǔ fān pén luò jiàn ā 。jiāng guō zhòng shān dāng miàn shī ，sì mén gū shù nài fēng hé 。fú shēng bái fā yú gāo xìng ，xiá rì qīng zūn qiě hào gē 。suō lì zuì guī hái zì xiào ，qíng tiān céng dé jǐ huí guò 。
cǎo mù zhòng wéi lù bú zhī ，gù cáng yú shǔ dé qiū chí 。fēng jīng yě zhú qǐ huáng què ，rì xià wǎn shān wén huà méi 。jiǔ kè wèi chéng guī qù jì ，lèi guān gèng jiào lǎo lái chī 。tíng sōng xiàng jiān yú huái lǜ ，zàn zhǎn shéng chuáng zuò piàn shí 。
jiā jìng de xiǎo xīn sī xiǎo miàn zǐ yǐ jīng wán quán bèi chī tòu ，rěn wú kě rěn qǐ shēn dào ，ruò zhèn chán wèi yǔ dí zǐ ，nǐ kě bǎo jīng chéng zǐ mín wú yàng ？bú jǐn rú cǐ ，wǒ dà jun1 jīn rì biàn chū chéng ，wǔ rì nèi biàn guī dōng hǎi 。
fān rén chuī bì
。
