上林赋
上林赋最新章节：杨长帆神色一震，他知道这是最后的机会了，要用最赤诚的语言，拍一个最响亮的马屁。
花里逢君倒玉卮，情多未语又伤离。檐前碧柳如相怨，绾尽长条知为谁。
杜陵世多人，风流自唐汉。振衣入朝廷，玉立争璀璨。若人独何为，辕下尚羁绊。舌在且加餐，慎勿发长叹。
宫锦绣为衣，青骢白玉蹄。官迁五岭外，路出大江西。草堂旧在雩阳郭，便道还家意偏乐。水色山光泻向人，紫葵黄菊嗟非昨。手持宪节重，肃肃念王程。声驰白简飞霜厉，气压黄茅瘴雾清。只今疮痍极边土，宵旰忧勤荷明主。未须搏击策殊勋，好尽怀绥副当宁。
扶臤双归锦水棺，旅魂聊慰首丘安。谁家门外松楸好，犹暴荒原夜雨寒。
他就这么毫无顾忌地说出来了？周菡桃腮泛出一抹嫣红，鲜如敷粉，连眼中都漾起氤氲神采，她飞快地瞟了一眼侃侃而谈的黎将军，心慌地低下头去。
。
上林赋解读：yáng zhǎng fān shén sè yī zhèn ，tā zhī dào zhè shì zuì hòu de jī huì le ，yào yòng zuì chì chéng de yǔ yán ，pāi yī gè zuì xiǎng liàng de mǎ pì 。
huā lǐ féng jun1 dǎo yù zhī ，qíng duō wèi yǔ yòu shāng lí 。yán qián bì liǔ rú xiàng yuàn ，wǎn jìn zhǎng tiáo zhī wéi shuí 。
dù líng shì duō rén ，fēng liú zì táng hàn 。zhèn yī rù cháo tíng ，yù lì zhēng cuǐ càn 。ruò rén dú hé wéi ，yuán xià shàng jī bàn 。shé zài qiě jiā cān ，shèn wù fā zhǎng tàn 。
gōng jǐn xiù wéi yī ，qīng cōng bái yù tí 。guān qiān wǔ lǐng wài ，lù chū dà jiāng xī 。cǎo táng jiù zài yú yáng guō ，biàn dào hái jiā yì piān lè 。shuǐ sè shān guāng xiè xiàng rén ，zǐ kuí huáng jú jiē fēi zuó 。shǒu chí xiàn jiē zhòng ，sù sù niàn wáng chéng 。shēng chí bái jiǎn fēi shuāng lì ，qì yā huáng máo zhàng wù qīng 。zhī jīn chuāng yí jí biān tǔ ，xiāo gàn yōu qín hé míng zhǔ 。wèi xū bó jī cè shū xūn ，hǎo jìn huái suí fù dāng níng 。
fú qiān shuāng guī jǐn shuǐ guān ，lǚ hún liáo wèi shǒu qiū ān 。shuí jiā mén wài sōng qiū hǎo ，yóu bào huāng yuán yè yǔ hán 。
tā jiù zhè me háo wú gù jì dì shuō chū lái le ？zhōu hàn táo sāi fàn chū yī mò yān hóng ，xiān rú fū fěn ，lián yǎn zhōng dōu yàng qǐ yīn yūn shén cǎi ，tā fēi kuài dì piǎo le yī yǎn kǎn kǎn ér tán de lí jiāng jun1 ，xīn huāng dì dī xià tóu qù 。
。
