上林赋
上林赋最新章节：新开湖水浸遥天。风叶响珊珊。记得昔游情味，浩歌不怕朝寒。故人一去，高名万古，长对孱颜。惟有落霞孤鹜，晚年依旧争还。
故里重开著作楼，布帆江上识归舟。汉唐两代丛书续，岭峤双旌宦迹留。雅曲先为朋辈倡，遗珠广替故家收。一枝笔走三千里，忙煞陶庐冷应酬。
垆锤风水事非难，老我羞弹贡禹冠。对酒独忘身外事，论诗同慰客中欢。宦情未必羁张翰，人望先当起谢安。重到玄都应有感，碧桃零落不堪看。
很多言情小说作者，可以写出最华丽的文字，可以写出最曲折离奇的剧情，但是鲜有能写出如此干净纯粹的爱情。
希望他也丢开她，莫作无谓的挣扎，那可真不值亦不智了。
秦枫听了他一连串的质问，虽也略有动容，却依旧镇定地说道：五公子是什么样人，在下很清楚，是以从未将你与胡镇相提并论。
朝暾散深谷，宿莽互氤氲。松露犹缀珠，高霞自成文。晞发凌青壁，嗽齿度碧濆。忽见衣领上，英英生白云。不负黄鹄期，眷言沧海君。同心挂缨组，折简聊相闻。东山迟安石，兰亭要右军。远驾如惠然，清晖良可分。
。
上林赋解读：xīn kāi hú shuǐ jìn yáo tiān 。fēng yè xiǎng shān shān 。jì dé xī yóu qíng wèi ，hào gē bú pà cháo hán 。gù rén yī qù ，gāo míng wàn gǔ ，zhǎng duì chán yán 。wéi yǒu luò xiá gū wù ，wǎn nián yī jiù zhēng hái 。
gù lǐ zhòng kāi zhe zuò lóu ，bù fān jiāng shàng shí guī zhōu 。hàn táng liǎng dài cóng shū xù ，lǐng qiáo shuāng jīng huàn jì liú 。yǎ qǔ xiān wéi péng bèi chàng ，yí zhū guǎng tì gù jiā shōu 。yī zhī bǐ zǒu sān qiān lǐ ，máng shà táo lú lěng yīng chóu 。
lú chuí fēng shuǐ shì fēi nán ，lǎo wǒ xiū dàn gòng yǔ guàn 。duì jiǔ dú wàng shēn wài shì ，lùn shī tóng wèi kè zhōng huān 。huàn qíng wèi bì jī zhāng hàn ，rén wàng xiān dāng qǐ xiè ān 。zhòng dào xuán dōu yīng yǒu gǎn ，bì táo líng luò bú kān kàn 。
hěn duō yán qíng xiǎo shuō zuò zhě ，kě yǐ xiě chū zuì huá lì de wén zì ，kě yǐ xiě chū zuì qǔ shé lí qí de jù qíng ，dàn shì xiān yǒu néng xiě chū rú cǐ gàn jìng chún cuì de ài qíng 。
xī wàng tā yě diū kāi tā ，mò zuò wú wèi de zhèng zhā ，nà kě zhēn bú zhí yì bú zhì le 。
qín fēng tīng le tā yī lián chuàn de zhì wèn ，suī yě luè yǒu dòng róng ，què yī jiù zhèn dìng dì shuō dào ：wǔ gōng zǐ shì shí me yàng rén ，zài xià hěn qīng chǔ ，shì yǐ cóng wèi jiāng nǐ yǔ hú zhèn xiàng tí bìng lùn 。
cháo tūn sàn shēn gǔ ，xiǔ mǎng hù yīn yūn 。sōng lù yóu zhuì zhū ，gāo xiá zì chéng wén 。xī fā líng qīng bì ，sòu chǐ dù bì pēn 。hū jiàn yī lǐng shàng ，yīng yīng shēng bái yún 。bú fù huáng hú qī ，juàn yán cāng hǎi jun1 。tóng xīn guà yīng zǔ ，shé jiǎn liáo xiàng wén 。dōng shān chí ān shí ，lán tíng yào yòu jun1 。yuǎn jià rú huì rán ，qīng huī liáng kě fèn 。
。
