孟冬篇
孟冬篇最新章节：紫气入斗肇闽学，苏文趾美眉山童。真才一出动天地，不知谁任为罗功。
农畴已种圃畦青，高卧丘园自放情。客少不嫌三径湿，年丰休汉一瓢清。残莺喜向内前啭，病鹤犹能月下鸣。千载令名如有得，莫愁轩冕老无成。
永夜潮声怒未休，湖光东望贴天浮。可怜一叶扁舟雨，空载长江万斛愁。水面时行青草堰，浪痕高过白沙洲。谁云京路平如砥，苦海风波不自由。
古庙孤村外，阴森竹树联。排空成翠幄，流响作山泉。药院潜遗老，沧湄奉水仙。绳床宜借我，惯著冷人眠。
人家确实有预谋，不过那预谋是针对胡家的，自己这里不过是顺带而已，说的好听叫适逢其会，说的不好听是二丫头自取其辱，人家根本没把她当一盘菜。
湘水烟中相见早。罗盖低笼，红拂犹娇小。妆镜明星争晚照。西风日送凌波杳。惆怅来迟羞窈窕。一霎留连，相伴阑干悄。今夜西池明月到。馀香翠被空秋晓。
桥门经术冠诸生，艺苑风流更大名。但使茅家容季伟，不妨韦氏挺玄成。芙蓉榜下看云色，桃叶渡头歌月明。处处江山堪入画，还同平子赋南京。
。
孟冬篇解读：zǐ qì rù dòu zhào mǐn xué ，sū wén zhǐ měi méi shān tóng 。zhēn cái yī chū dòng tiān dì ，bú zhī shuí rèn wéi luó gōng 。
nóng chóu yǐ zhǒng pǔ qí qīng ，gāo wò qiū yuán zì fàng qíng 。kè shǎo bú xián sān jìng shī ，nián fēng xiū hàn yī piáo qīng 。cán yīng xǐ xiàng nèi qián zhuàn ，bìng hè yóu néng yuè xià míng 。qiān zǎi lìng míng rú yǒu dé ，mò chóu xuān miǎn lǎo wú chéng 。
yǒng yè cháo shēng nù wèi xiū ，hú guāng dōng wàng tiē tiān fú 。kě lián yī yè biǎn zhōu yǔ ，kōng zǎi zhǎng jiāng wàn hú chóu 。shuǐ miàn shí háng qīng cǎo yàn ，làng hén gāo guò bái shā zhōu 。shuí yún jīng lù píng rú dǐ ，kǔ hǎi fēng bō bú zì yóu 。
gǔ miào gū cūn wài ，yīn sēn zhú shù lián 。pái kōng chéng cuì wò ，liú xiǎng zuò shān quán 。yào yuàn qián yí lǎo ，cāng méi fèng shuǐ xiān 。shéng chuáng yí jiè wǒ ，guàn zhe lěng rén mián 。
rén jiā què shí yǒu yù móu ，bú guò nà yù móu shì zhēn duì hú jiā de ，zì jǐ zhè lǐ bú guò shì shùn dài ér yǐ ，shuō de hǎo tīng jiào shì féng qí huì ，shuō de bú hǎo tīng shì èr yā tóu zì qǔ qí rǔ ，rén jiā gēn běn méi bǎ tā dāng yī pán cài 。
xiāng shuǐ yān zhōng xiàng jiàn zǎo 。luó gài dī lóng ，hóng fú yóu jiāo xiǎo 。zhuāng jìng míng xīng zhēng wǎn zhào 。xī fēng rì sòng líng bō yǎo 。chóu chàng lái chí xiū yǎo tiǎo 。yī shà liú lián ，xiàng bàn lán gàn qiāo 。jīn yè xī chí míng yuè dào 。yú xiāng cuì bèi kōng qiū xiǎo 。
qiáo mén jīng shù guàn zhū shēng ，yì yuàn fēng liú gèng dà míng 。dàn shǐ máo jiā róng jì wěi ，bú fáng wéi shì tǐng xuán chéng 。fú róng bǎng xià kàn yún sè ，táo yè dù tóu gē yuè míng 。chù chù jiāng shān kān rù huà ，hái tóng píng zǐ fù nán jīng 。
。
